“Ben James Sveck, konuşmayı pek sevmiyorum. Siyasetten ve topluluktan nefret ediyorum. İnsanlar daima yaşamlarını hakkında konuşuyorlar, hayatları o kadar da ilginç değil. Sadece ilginç olan bir şey hakkında konuşabilirsin. Ya da planlanmış bir şey hakkında.”
Dört kere evlenen bir anne ve ergen gibi davranan ve genç
kalma takıntısı olan bir babanın oğludur James... Babası kızı yaşındaki
insanlarla beraber olurken, ablası da babası yaşında adamlar ile beraber
olmaktadır. Annesi onu kalıplara sokmaya çalışır ve ‘normal’ olmasını ister.
Tüm tercihlerinde arayışta olan James, kendisine
‘yaşam koçu’ tavsiye eden annesine geleceği için şöyle söyler:
“Benim bir amacım yok, henüz 17 yaşındayım, nasıl bir hedefim olabilir ki?”
Onun hayali bahçeli küçük bir ev almak ve okul yüzünden
okuyamadığı kitapları okumaktır, el becerisi öğrenmek, kitaplık yapmak,
oymacılık ve manzara resmi gibi artık kimsenin yapmadığı şeylere meraklıdır...
Anneannesi bu konuda onu cesaretlendirir.
"Ölmek mi istedin? Neden James?"
"13 yaşımdayken, yaşadığımız apartmanın karşısında küçük bir çocuğun bir parçası vardı. Adı Howard’dı. Trajik bir şekilde çok erken öldü. O zamanlar neden öldüğünü bilmiyordum. Bunu nasıl açıklarım bilmiyorum ama ona çok yakın hissediyordum. Sanki bir şekilde ona bağlıydım. Kendimi çatıdan atmayı düşünürken, yanımdaki duvarda, kendi parçamı buldum..."
İnsanlar her zaman doğru yöne doğru ilerleyeceklerini
düşünürler. Ancak inişler çıkışlar, alternatif kısa veya uzun yollar vardır... Acısız
ve zahmetsiz yolda ilerleme, gelişme yoktur... Kendini öğrenme ve bulma
yolculuğudur bu...
Anneannesi vefatında, ona şöyle bir mesaj bırakır:
“Sevgili James, Sabırlı ve dayanıklı ol, bir gün bu acı senin işine yarayacak.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder